Ghadamgah

Rahman has a dream and returns to his home village to find the meaning of the dream, but neither the family or the locals are willing to elaborate on the dream.

Rahman is apparently a foundling. On the contrary, he is a son of vow and his mother received him as a gift through appealing to Imam Mahdi. Every year on the 15th of Shaban, Rahman goes to the shrine – Ghadamgah – to fulfill his decennial vow. In his last visit, Rahman has a dream through which his life is totally changed. He believes that he can find his parents. the villagers make fun of Rahman. They make him back to the shrine to get his vow done. Ayyoob, a young villager, does some investigations and realizes Rahman’s secret. The villagers had uttered some maliciously false imputations about Rahman’s mother, Goohar. After Goohar had given birth to Rahman, the villagers accused her of having an illegitimate son. Thereby, they had severely beaten and then murdered her. Rahman finds about this secret. The villagers also realize that Goohar had been wrongly accused, so they are conscience-stricken.  Meanwhile, Rahman finds out that his beloved girl, Hannaneh, is getting married to another guy. Unpretentiously and indifferently, he attends their wedding ceremony. Also as the villagers are celebrating the 15th of Shaban, Rahman joins them and he himself revolves the Imam’s flag. On the next day, the villagers, gladly assuming that they had been forgiven by Rahman, realize that he has left them and their village forever.

رحمان که ظاهراً سرراهی است اما به واقع فرزند نذر است و مادرش گوهر با توسل به امام زمان (عج)، به یک ناممکن، تولد فرزندش دست یافته است. حالا رحمان، هر سال در نیمه شعبان، برای ادای نذر ده ساله اش که امسال آخرین سال آن است،راهی زیارتگاه – قدمگاه – می شود. رحمان در آخرین مرتبه زیارتش، خوابی می بیند که زندگی او را دگرگون می کند. او باور دارد که پدر و مادرش را میتواند بیابد. اهالی روستا، با دیدن رحمان و شنیدن حرف هایش، عصبانی شده، و ضمن تمسخرش، سعی میکنند تا او را برای انجام کامل نذرش به زیارتگاه برگردانند

ایوب جوان روستایی بعد از پیگیری هایش، پی به راز رحمان می برد. اهالی روستا که به گوهر مادر رحمان در مورد تولد نوزادش، اینکه او حرامزاده است، گمان بد داشته اند لذا او را مورد ضرب و شتم قرار داده و به قتل رسانده اند.رحمان پی به این راز می برد، اهالی روستا نیز به حقیقت امر – که تهمت به گوهر درست نبود – آگاه شده و به خاطر گناه شان دچار عذاب وجدان می شوند…

در این حال رحمان در می یابد که حنانه دختر مورد علاقه اش در شب نیمه شعبان قرار است به عقد جوان دیگری در آید، او بی ریا و بدون ناراحتی در جشن ازدواج او و بعد در جشن نیمه شعبان شرکت کرده و خود علم امام زمان را دور می گرداند…

اهالی روستا که شادمان از بخشیده شدن خود از جانب رحمان هستند، روز بعد درمی یابند که او برای همیشه، آنها و روستا را ترک کرده است